پرگابالین 300mg کپسول خوراکی
PREGABALIN 300mg ORAL CAPSULE
- نام عمومی انگلیسی: PREGABALIN 300mg ORAL CAPSULE
- نام برند انگلیسی: LYRICA®
- نام عمومی فارسی: پرگابالین 300mg کپسول خوراکی
- نام برند فارسی: لیریکا®
- سازنده: Pfizer Inc.
+ موارد بیشتر
- بستن
کد :eRx102422
قیمت : 61,600 تومان
مشخصات محصول
پرگابالین 300mg کپسول خوراکی
PREGABALIN 300mg ORAL CAPSULE
مشخصات محصول
-
نام عمومی انگلیسیPREGABALIN 300mg ORAL CAPSULE
-
نام برند انگلیسیLYRICA®
-
نام عمومی فارسیپرگابالین 300mg کپسول خوراکی
-
نام برند فارسیلیریکا®
-
سازندهPfizer Inc.
-
کد eRxeRx102422
نقد و بررسی
پرگابالین 300mg کپسول خوراکی
PREGABALIN 300mg ORAL CAPSULE
هر کپسول حاوی 25، 50، 75، 150 یا 300 میلی‌گرم پرگابالین است و جهت درمان دردهای عصبی ) دردهای عصبی محیطی و مرکزی در بزرگسالان استفاده می‌شود(، صرع(به‌عنوان درمان کمکی در بزرگسالان مبتلا به تشنج پارشیاال با یا بدون secondary generalisationاستفاده می‌شود)، اختلال اضطراب فراگیر(از لیریکا برای درمان اختلال اضطراب فراگیر (GAD) در بزرگسالان استفاده می‌شود
موارد هشدار و احتیاط
طبق شیوه بالینی حاضر، برخی از بیماران دیابتی که در طول درمان با پرگابالین وزنشان بالا می‌رود ممکن است به تنظیم داروهای کاهنده قند خون نیاز پیدا کنند.
درمان با پرگابالین با سرگیجه و خواب‌آلودگی همراه است که می‌تواند در سالمندان سبب وقوع سوانح ناگهانی همچون افتادن شود. بنابراین، باید به بیماران توصیه شود تا زمانی که مشخص شود آیا این دارو بر روی توانایی آن‌ها برای انجام این فعالیتها تأثیر می گذارد یا نه ، جانب احتیاط را نگهدارند.
اطلاعات کافی در مورد کنار گذاشتن محصولات دارویی ضدافسردگی همراه برای تحقق تک درمانی با پرگابالین وجود ندارد، چنانچه در وضعیت مکمل صرع نیز با پرگابالین کنترل شده است.
پس از قطع درمان کوتاه مدت و دراز مدت با پرگابالین، علائم کنار گذاشتن دارو در برخی بیماران مشاهده شده است. از جمله اتفاقاتی که پس از قطع دارو روی می‌دهند عبارتند از: بی‌خوابی، سردرد، تهوع، اسهال، سندرم آنفلونزا، افسردگی، درد، تعرق و سرگیجه. عوارض قطع دارو باید در همان ابتدای شروع درمان به بیمار گوشزد شوند.
در مورد قطع درمان دراز مدت با پرگابالین، هیچ اطلاعاتی در مورد میزان و شدت علائم کنار گذاشتن دارو که با مدت زمان مصرف و میزان مصرف پرگابالین ارتباط داشته باشد وجود ندارد. بیماران مبتلا به مشکلات ارثی نادر عدم تحمل گالاکتوز، کمبود لاپارس لاکتاز یا مالاج جذب گلوکز و گالاکتوز نباید این دارو را مصرف کنند.
در درمان دردهای عصبی مرکزی ناشی از آسیب‌دیدگی نخاع، میزان وقوع عوارض جانبی از جمله عوارض جانبی CNS و به خصوص خواب‌آلودگی افزایش می‌یابد. این عوارض را می‌توان به اثر اعتیاداور ناشی از داروهای همراه مورد نیاز برای این بیماری (به‌عنوان مثال عوامل ضد اسپاسم) نسبت داد. این مورد را می‌توان به هنگام تجویز پرگابالین مد نظر قرار داد.
طبق شیوه بالینی حاضر، برخی از بیماران دیابتی که در طول درمان با پرگابالین وزنشان بالا می‌رود ممکن است به تنظیم داروهای کاهنده قند خون نیاز پیدا کنند.
درمان با پرگابالین با سرگیجه و خواب‌آلودگی همراه است که می‌تواند در سالمندان سبب وقوع سوانح ناگهانی همچون افتادن شود. بنابراین، باید به بیماران توصیه شود تا زمانی که مشخص شود آیا این دارو بر روی توانایی آن‌ها برای انجام این فعالیتها تأثیر می گذارد یا نه ، جانب احتیاط را نگهدارند.
اطلاعات کافی در مورد کنار گذاشتن محصولات دارویی ضدافسردگی همراه برای تحقق تک درمانی با پرگابالین وجود ندارد، چنانچه در وضعیت مکمل صرع نیز با پرگابالین کنترل شده است.
پس از قطع درمان کوتاه مدت و دراز مدت با پرگابالین، علائم کنار گذاشتن دارو در برخی بیماران مشاهده شده است. از جمله اتفاقاتی که پس از قطع دارو روی می‌دهند عبارتند از: بی‌خوابی، سردرد، تهوع، اسهال، سندرم آنفلونزا، افسردگی، درد، تعرق و سرگیجه. عوارض قطع دارو باید در همان ابتدای شروع درمان به بیمار گوشزد شوند.
در مورد قطع درمان دراز مدت با پرگابالین، هیچ اطلاعاتی در مورد میزان و شدت علائم کنار گذاشتن دارو که با مدت زمان مصرف و میزان مصرف پرگابالین ارتباط داشته باشد وجود ندارد. بیماران مبتلا به مشکلات ارثی نادر عدم تحمل گالاکتوز، کمبود لاپارس لاکتاز یا مالاج جذب گلوکز و گالاکتوز نباید این دارو را مصرف کنند.
در درمان دردهای عصبی مرکزی ناشی از آسیب‌دیدگی نخاع، میزان وقوع عوارض جانبی از جمله عوارض جانبی CNS و به خصوص خواب‌آلودگی افزایش می‌یابد. این عوارض را می‌توان به اثر اعتیاداور ناشی از داروهای همراه مورد نیاز برای این بیماری (به‌عنوان مثال عوامل ضد اسپاسم) نسبت داد. این مورد را می‌توان به هنگام تجویز پرگابالین مد نظر قرار داد.
عوارض جانبي ناشی از مصرف اين دارو كدامند؟
برنامه بالینی پرگابالین شامل بیش از 9000 بیمار بود که از پرگابالین استفاده کردند، که از این میان بیش از 5000 نفر در آزمایش‌های کنترل شده دارونمای دوسوکور شرکت کردند. شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده، سرگیجه و خواب‌آلودگی بودند. شدت عوارض جانبی معمولاً خفیف تا متوسط است. در تمام مطالعات کنترل شده، نرخ قطع مصرف ناشی از عوارض جانبی برای بیماران دریافت‌کننده پرگابالین 13 درصد و برای بیماران دریافت‌کننده دارونما 7 درصد بود. شایع‌ترین عوارض جانبی منجر به قطع مصرف درمان با پرگابالین سرگیجه و خواب‌آلودگی بودند. در جدول زیر تمام عوارض جانبی که میزان وقوع آن‌ها بیشتر از دارونما بود و در بیشتر از یک بیمار روی داد، بر حسب دسته و فراوانی ارائه شده‌اند (بسیار شایع (>1/10
)، شایع >1/100,<1.10 
، غیرشایع >1/1000,<1.100 
، و نادر (<1.1000
). در هر گروه‌بندی فراوانی، اثرات نامطلوب به ترتیب کاهش وخامت ارائه می‌شوند. عوارض جانبی ذکر شده می‌توانند با بیماری اصلی و یا داروهای همراه ارتباط داشته باشند.
در درمان دردهای عصبی مرکزی ناشی از آسیب‌های نخاعی، میزان وقوع عوارض جانبی در کل افزایش می‌یابد، عارضه جانبی CNS و بخصوص خواب‌آلودگی (بخش 4-4).
| سیستم بدن | عوارض جانبی دارو |
| اختلالات سیستم ایمنی و خون | |
| نادر | نوتروپنی |
| اختلالات تغذیه‌ای و متابولیسمی | |
| شایع | افزایش اشتها |
| غیرشایع | بی‌اشتهایی |
| نادر | افت قند خون |
| اختلالات روانی | |
| شایع | خلق‌وخوی نشئه‌ای، گیجی، تحریک‌پذیری، کاهش میل جنسی |
| غیرشایع | هذیان، حمله عصبی، بیقراری، آشفتگی، افسردگی، خلق افسرده، تغییرات خلقی، مسخ شخصیت، بی‌خوابی شدید، مشکل در یافتن کلمه، رویاهای غیرطبیعی، افزایش میل جنسی، انورگاسم، کرختی. |
| نادر | حساسیت بالا، بازداری زدایی، خلق‌وخوی برانگیخته، سردرد |
| اختلالات سیستم عصبی | |
| بسیار شایع | خواب‌آلودگی، گیجی |
| شایع | دندان قروچه در خواب، ناهنجاری هماهنگی حرکتی، رعشه، نارساگويى عضوى، اختلال حافظه، اختلال توجه، خواب‌رفتگی |
| غیرشایع | سنکوپ، بهت، گرفتگى عضلانى، بیش فعالی روانی حرکتی، نقص میدان دید، اختلال چشایی، اختلال حرکتی، سرگیجه وضعیتی، رعشه درون تاندونی، حرکت غيرارادى کره چشم، اختلال شناختی، اختلال گفتاری، هیپررفلکسی، کاهش حس، فراموشی، حساسیت زیاد، احساس سوزش |
| نادر | کم تحرکی عضلانی، بویایی پریشی، اختلال بیان نوشتاری |
| اختلالات بینایی | |
| شایع | تار شدن بینایی، دوبینی |
| غیرشایع | اختلال بینایی، تورم چشم، کاهش حدت بینایی، چشم درد، خشکی چشم، ضعف بینایی، افزایش ایجاد اشک، |
| نادر | از دست دادن بینایی محیطی، نوسان بینی، تغییر درک عمق دید، دیدن نورهای چشمک‌زن درخشان، سوزش چشم، مردمک‌گشادی، لوچی چشم، روشنایی بصری |
| اختلالات گوش و حلزون گوش | |
| شایع | سرگیجه |
| نادر | پرشنوایی |
| اختلالات قلبی | |
| غیرشایع | تاکیکاردی |
| نادر | گرفتگی دهلیزی-بطنی درجه اول، تاکیکاردی سینوسی، برادیکاردی سینوسی، اریتمی سینوسی، |
| اختلالات عروقی | |
| غیرشایع | قرمز شدن پوست، گرگرفتگی |
| نادر | فشارخون پایین، فشارخون بالا، سردی محیطی |
| اختلالات تنفسی، قفسه سینه و ورید اجوف | |
| غیرشایع | نفس تنگی، خشکی بینی |
| نادر | تنگی نفس، تنگی گلو، نازوفارنژیت، سرفه، گرفتگی بینی، رینیت، خرناس |
| اختلالات دستگاه گوارشی | |
| شایع | استفراغ، دهان خشک، یبوست، نفخ |
| غیرشایع | نفخ شکمی، بیماری ریفلاکس معده، بیش فعالی بزاقی، نفس نفس زدن |
| نادر | آب آوردن شکم، پانکراتیت، ديسفاژي، تهوع |
| اختلالات پوستی و بافت زیرپوستی | |
| غیرشایع | قرمز شدن پوست، عرق کردن |
| نادر | کهیر، عرق سرد |
| اختلالات بافت همبند و اسکلتی و عضلانی | |
| غیرشایع | فشردگی عضلانی، تورم مفاصل، گرفتگی عضلانی، درد عضلانی، درد کمر، درد اندام تحتانی، سفتی عضلانی |
| نادر | واپاشی ماهیچه مخطط، اسپاسم گردنی، درد گردن |
| اختلالات کلیوی و ادراری | |
| غیرشایع | بی‌اختیاری ادرار، سوزش ادرار |
| نادر | نارسایی کلیوی، کم‌ادراری |
| اختلالات سینه و سیستم تناسلی | |
| شایع | اختلال نعوظ |
| غیرشایع | تأخیر در انزال، اختلال عملکرد جنسی |
| نادر | آمنوره، تخریب پستان، درد سینه، قاعدگی دردناک، بزرگ شدن پستان |
| اختلالات کلی | |
| شایع | اختلال در راه رفتن، احساس مستی، خستگی، اِدِم محیطی، اِدِم |
| غیرشایع | افتادن، تنگی قفسه سینه، ضعف، تشنگی |
| نادر | ورم تقریباً شدید، اِدِم صورت، سوزش زبان، تب، سرگیجه، سختی‌ها، درد شدید |
| بررسی‌ها | |
| شایع | افزایش وزن |
| غیرشایع | افزایش کراتین فسفوکیناز خون، افزایش آلانین آمینوترانسفراز، افزایش آﺳﭙﺎرﺗﺎت آﻣﯿﻨﻮﺗﺮاﻧﺴﻔﺮاز، کاهش تعداد پلاکت‌ها |
| نادر | افزایش قند خون، کاهش پتاسیم خون، کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون، افزایش کراتینین خون، کاهش وزن |
پس از قطع درمان کوتاه‌مدت و دراز مدت با پرگابالین، علائم کنار گذاشتن دارو در برخی بیماران مشاهده شده است. از جمله اتفاقاتی که پس از قطع دارو روی می‌دهند عبارتند از: بی‌خوابی، سردرد، تهوع؛ اسهال، سندرم آنفولانزا، افسردگی، درد، تعرق، و سرگیجه. عوارض قطع دارو باید در همان ابتدای شروع درمان به بیمار گوشزد شوند.
در رابطه با قطع درمانی طولانی مدت با پرگابالین، هیچ اطلاعاتی در مورد میزان و شدت علائم کنار گذاشتن دارو در ارتباط با مدت زمان مصرف و میزان مصرف پرگابالین وجود ندارد.
اوردوز
برای اوردوز تا 15 میلی‌گرم، هیچ عارضه جانبی غیرمنتظره‌ای گزارش نشده است. درمان اوردوز پرگابالین باید شامل اقدامات حمایتی کلی و شاید در صورت لزوم شامل همودیالیز باشد (بخش 4-2، جدول 1).
تداخلات داروئی
از آنجا که پرگابالین عمدتاً بدون تغییر با ادرار دفع می‌شود، در انسانها دستخوش متابولیسم بی‌اهمیت و ناچیزی می‌شود (کمتر از 2 درصد یک دوز مصرفی در ادرار به‌صورت متابولیت بازیافت می‌شود)، متابولیسم دارو را در شرایط آزمایشگاهی مهار نمی‌کند، و هیچ پیوندی با پروتئین‌های پلاسما برقرار نمی‌کند، و لذا بعید است در معرض برهمکنش‌های فارماکوکینتیک قرار بگیرد.
بر همین اساس، در مطالعه این دارو در بافت زنده هیچ گونه برهمکنش فارماکوکینتیک مرتبط بالینی بین پرگابالین و فنی توئین، کاربامازپین، اسید والپروئیک، لاموتریژین، گاباپنتین، لورازپام، اکسید کودون یا اتانول مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل آماری فارماکوکینتیک نشان داد داروهای خوراکی ضد دیابت، دیورتیک ها، اسنولین، فنوباربیتال، تیاگوبین و توپیرامات هیچ گونه تأثیر معنادار بالینی بر روی کلیرانس پرگابالین ندارند. مصرف همزمان پرگابالین همراه با داروهای ضدبارداری خوراکی نوراتی سترون و یا اتینیل استرادیول تأثیری بر فارماکوکینتیک حالت پایدار هیچ کدام ندارد.
چندین دوز دهانی پرگابالین همراه با اکسی‌کدون، لورازپام، یا اتانول اثرات بالینی مهمی بر تنفس نمی‌گذارند. به نظر می‌رسد پرگابالین یک داروی مکمل برای درمان اختلال عملکرد شناختی یا حرکتی درشت ناشی از اکسی‌کدون است. پرگابالین می‌تواند اثرات اتانول و لورازپام را تشدید کند.
هیچ مطالعه برهمکنش فارماکوکینتیکی ویژه‌ای در داوطلبان سالمند انجام نشده است. مطالعات برهمکنش فقط بر روی بزرگسالان انجام شده‌اند.
بارداری و شیردهی
اطلاعات کافی در مورد استفاده از پرگابالین در زنان باردار وجود ندارد.
مطالعات حیوانی تناسلی را نشان داده اند (بخش 5-3).خطر احتمالی این دارو برای انسانها نامعلوم است.
از لیریکا نباید در دوران بارداری استفاده شود مگر در صورت لزوم (در صورتی که منافع آن برای مادر به مراتب بیشتر از خطر احتمالی آن برای جنین باشد). در زنان که احتمال بارداری آن‌ها وجود دارد باید از یک روش جلوگیری از بارداری مؤثر استفاده شود.
معلوم نیست که آیا پرگابالین از شیر مادر دفع می‌شود یا نه، اما، در شیر موش مشاهده شده است. بنابراین، در طول درمان با پرگابالین توصیه می‌شود از شیردهی مادر اجتناب شود.
اثرات این دارو بر روی رانندگی و کار با ماشین‌آلات
ممکن است لیریکا حداقل تأثیر را بر روی توانایی رانندگی و کار با ماشین‌آلات داشته باشد. لیریکا ممکن است سبب سرگیجه و خواب‌آلودگی شده و در نتیجه بر روی توانایی رانندگی و کار با ماشین‌آلات تأثیر بگذارد. از این رو به بیماران توصیه می‌شود تا زمانی که مشخص شود آیا این دارو بر روی توانایی آن‌ها برای انجام این فعالیتها تأثیر می‌گذارد یا نه، نه رانندگی کنند، نه با ماشین‌آلات سنگین کار کنند و نه خود را درگیر فعالیت‌های بالقوه خطرناک کنند.
از آنجا که پرگابالین عمدتاً بدون تغییر با ادرار دفع می‌شود، در انسانها دستخوش متابولیسم بی‌اهمیت و ناچیزی می‌شود (کمتر از 2 درصد یک دوز مصرفی در ادرار به‌صورت متابولیت بازیافت می‌شود)، متابولیسم دارو را در شرایط آزمایشگاهی مهار نمی‌کند، و هیچ پیوندی با پروتئین‌های پلاسما برقرار نمی‌کند، و لذا بعید است در معرض برهمکنش‌های فارماکوکینتیک قرار بگیرد.
بر همین اساس، در مطالعه این دارو در بافت زنده هیچ گونه برهمکنش فارماکوکینتیک مرتبط بالینی بین پرگابالین و فنی توئین، کاربامازپین، اسید والپروئیک، لاموتریژین، گاباپنتین، لورازپام، اکسید کودون یا اتانول مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل آماری فارماکوکینتیک نشان داد داروهای خوراکی ضد دیابت، دیورتیک ها، اسنولین، فنوباربیتال، تیاگوبین و توپیرامات هیچ گونه تأثیر معنادار بالینی بر روی کلیرانس پرگابالین ندارند. مصرف همزمان پرگابالین همراه با داروهای ضدبارداری خوراکی نوراتی سترون و یا اتینیل استرادیول تأثیری بر فارماکوکینتیک حالت پایدار هیچ کدام ندارد.
چندین دوز دهانی پرگابالین همراه با اکسی‌کدون، لورازپام، یا اتانول اثرات بالینی مهمی بر تنفس نمی‌گذارند. به نظر می‌رسد پرگابالین یک داروی مکمل برای درمان اختلال عملکرد شناختی یا حرکتی درشت ناشی از اکسی‌کدون است. پرگابالین می‌تواند اثرات اتانول و لورازپام را تشدید کند.
هیچ مطالعه برهمکنش فارماکوکینتیکی ویژه‌ای در داوطلبان سالمند انجام نشده است. مطالعات برهمکنش فقط بر روی بزرگسالان انجام شده‌اند.
بارداری و شیردهی
اطلاعات کافی در مورد استفاده از پرگابالین در زنان باردار وجود ندارد.
مطالعات حیوانی تناسلی را نشان داده اند (بخش 5-3).خطر احتمالی این دارو برای انسانها نامعلوم است.
از لیریکا نباید در دوران بارداری استفاده شود مگر در صورت لزوم (در صورتی که منافع آن برای مادر به مراتب بیشتر از خطر احتمالی آن برای جنین باشد). در زنان که احتمال بارداری آن‌ها وجود دارد باید از یک روش جلوگیری از بارداری مؤثر استفاده شود.
معلوم نیست که آیا پرگابالین از شیر مادر دفع می‌شود یا نه، اما، در شیر موش مشاهده شده است. بنابراین، در طول درمان با پرگابالین توصیه می‌شود از شیردهی مادر اجتناب شود.
اثرات این دارو بر روی رانندگی و کار با ماشین‌آلات
ممکن است لیریکا حداقل تأثیر را بر روی توانایی رانندگی و کار با ماشین‌آلات داشته باشد. لیریکا ممکن است سبب سرگیجه و خواب‌آلودگی شده و در نتیجه بر روی توانایی رانندگی و کار با ماشین‌آلات تأثیر بگذارد. از این رو به بیماران توصیه می‌شود تا زمانی که مشخص شود آیا این دارو بر روی توانایی آن‌ها برای انجام این فعالیتها تأثیر می‌گذارد یا نه، نه رانندگی کنند، نه با ماشین‌آلات سنگین کار کنند و نه خود را درگیر فعالیت‌های بالقوه خطرناک کنند.
قبل از مصرف لیریکا چه چیزهایی را باید بدانید؟
موارد منع مصرفحساسیت شدید به ماده موثره یا سایر ترکیبات دارو
چگونه باید لیریکا را نگهداری کرد؟
این محصول دارویی باید در جای خشک در دمای بین 15 -25 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.
خواص دارویی
خواص فارماکودینامیک
گروه داروشناسی: ضدصرع، کد ATC: NO3AX16
مواد فعال، پرگابالین، یک آنالوگ گاما آمینو بوتیریک اسید است ((S)-3- (امینومتیل)-5- متیل هگزانیک اسید).
مکانیسم عملکرد
پرگابالین به زیرواحد کمکی (پروتئین a2-d) کانال‌های کلسیمی وابسته به ولتاژ در سیستم عصبی مرکزی متصل می‌شود، و به طور مؤثر گاباپنتین-[3H] را جابجا می‌کند.
خواص فارماکوکینتیک
فارماکوکینتیکهای حالت پایدار پرگابالین در افراد داوطلب سالم، بیماران مبتلا به صرع که داروهای ضدصرع دریافت می‌کنند و بیماران مبتلا به درد مزمن، مشابه هستند.
جذب:
پرگابالین را اگر ناشتا مصرف کنید به سرعت جذب می‌شود، و پیک غلظت پلاسما که ظرف 1 ساعت پس از مصرف تک دوز و چند دوزی روی می‌دهد. بنابر برآوردها، میزان سرعت ورود پرگابالین خوراکی به دستگاه گردش خون و بافت‌ها ≥90%
است و مستقل از دوز است. پس از تکرار مصرف، رف 2 تا 8 ساعت به حالت پایدار می‌رسد. زمانی که پرگابالین همراه با غذا مصرف می‌شود، نرخ جذب پرگابالین کاهش می‌یابد که منجر به کاهش Cmax تا حدود 25-30 درصد شده و tmax تا حدود 2.5 ساعت به تأخیر می‌افتد. با این همه، مصرف پرگابالین همراه با غذا هیچ اثر معنادار بالینی بر روی میزان جذب پرگابالین ندارد.
توزیع:
در مطالعات پرگابالین نشان داده شده است که این دارو در موش‌ها، میمون‌ها و موش‌های صحرایی از سدخونی مغزی عبور می‌کند. علاوه بر این، از جفت جنین موش‌های صحرایی عبور می‌کند و در شیر موش‌های صحرایی شیرده وجود دارد. در انسانها، حجم ظاهری توزیع پرگابالین پس از مصرف خوراکی تقریباً 0.56 لیتر در کیلوگرم است. پرگابالین به پروتئین‌های پلاسما متصل نمی‌شود.
متابولیسم:
پرگالابین در انسانها دستخوش متابولیسم ناچیزی می‌شود. پس از دریافت یک دوز از پرگابالین نشان‌دار شده با رادیواکتیو تقریباً 98 درصد رادیواکتیویته بازیافت شده در ادرار پرگابالین بدون تغییر بود. مشتق آن-متیل پرگابالین، متابلیت اصلی پرگابالین موجود در ادرار است که 0.9 درصد دوز مصرفی می‌باشد. در مطالعات بالینی، هیچ نشانه‌ای از راسمیک شدن انانتیومر-S تا انانتیومر-R پرگابالین وجود ندارد.
دفع:
پرگابالین عمدتاً از طریق گردش خون سیستمیک از طریق دفع کلیوی به‌صورت داروی تغییر نیافته از بدن دفع می‌شود.
میانگین نیمه‌عمر دفع پرگابالین 6.3 ساعت است. کلیرانس پلاسمایی پرگابالین و کلیرانس کلیوی با کلیرانس کراتینین ارتباط مستقیم دارند (بخش 5-2 اختلال کلیوی).
تنظیم دوز مصرفی د بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی یا بیمارانی که دیالیز می‌شوند لازم و ضروری است (بخش 4-2، جدول 1).
خطی/غیرخطی:
فارماکوکینتیک های پرگابالین اگر در بازه دوز روزانه توصیه شده باشد خطی است. تغییرپذیری فارماکوکینتیک میان فردی پایین است (کمتر از 20 درصد). فارماکینتیک های دوز چندگانه از روی داده‌های تک دوز پیش‌بینی می‌شوند. بنابراین، هیچ نیازی به نظارت روتین بر غلظت پلاسمای پرگابالین وجود ندارد.
فارماکوکینتیک ها در بیماران خاص
جنسيت
آزمایشات بالینی نشان می‌دهند که جنسیت تأثیر بالینی معناداری بر روی غلظت پلاسمای پرگابالین ندارد.
اختلال کلیوی
کلیرانس پرگابالین با کلیرانس کراتینین ارتباط مستقیم دارد. علاوه بر این، پرگابالین از طریق همودیالیز به طور مؤثر از پلاسما حذف می‌شود (پس از ساعت درمان همودیالیزی، غلظت پرگابالین پلاسما تا حدود 50 درصد کاهش می‌یابد). از آنجا که دفع کلیوی مسیر اصلی دفع دارو است، کاهش میزان مصرف در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی و دوز مکمل پس از همودیالیز لازم و ضروری است (بخش 4-2، جدول 1).
اختلال کبدی
هیچ مطالعه فارماکوکینتیکی خاصی در بیماران مبتلا به نارسایی کبد انجام نشده است. از آنجا که پرگابالین دستخوش متابولیسم قابل توجهی نمی‌شود و غالباً به‌صورت داروی بدون تغییر در ادرار دفع می‌شود، نمی‌توان انتظار داشت که نارسایی کبد موجب تغییر معنادار غلظت پلاسمای پرگابالین شود.
سالمندان (بیش از 65 سال)
کلیرانس پرگابالین تمایل دارد با افزایش سن کاهش یابد. کاهش کلیرانس پرگابالین خوراکی با کاهش کلیرانس کراتینین مرتبط با افزایش سن سازگار است. ممکن است در بیمارانی که نارسایی کلیوی مرتبط با سن دارند نیاز به کاهش دوز پرگابالین باشد (بخش 4-2، جدول 1).
خواص فارماکودینامیک
گروه داروشناسی: ضدصرع، کد ATC: NO3AX16
مواد فعال، پرگابالین، یک آنالوگ گاما آمینو بوتیریک اسید است ((S)-3- (امینومتیل)-5- متیل هگزانیک اسید).
مکانیسم عملکرد
پرگابالین به زیرواحد کمکی (پروتئین a2-d) کانال‌های کلسیمی وابسته به ولتاژ در سیستم عصبی مرکزی متصل می‌شود، و به طور مؤثر گاباپنتین-[3H] را جابجا می‌کند.
خواص فارماکوکینتیک
فارماکوکینتیکهای حالت پایدار پرگابالین در افراد داوطلب سالم، بیماران مبتلا به صرع که داروهای ضدصرع دریافت می‌کنند و بیماران مبتلا به درد مزمن، مشابه هستند.
جذب:
پرگابالین را اگر ناشتا مصرف کنید به سرعت جذب می‌شود، و پیک غلظت پلاسما که ظرف 1 ساعت پس از مصرف تک دوز و چند دوزی روی می‌دهد. بنابر برآوردها، میزان سرعت ورود پرگابالین خوراکی به دستگاه گردش خون و بافت‌ها ≥90%
است و مستقل از دوز است. پس از تکرار مصرف، رف 2 تا 8 ساعت به حالت پایدار می‌رسد. زمانی که پرگابالین همراه با غذا مصرف می‌شود، نرخ جذب پرگابالین کاهش می‌یابد که منجر به کاهش Cmax تا حدود 25-30 درصد شده و tmax تا حدود 2.5 ساعت به تأخیر می‌افتد. با این همه، مصرف پرگابالین همراه با غذا هیچ اثر معنادار بالینی بر روی میزان جذب پرگابالین ندارد. توزیع:
در مطالعات پرگابالین نشان داده شده است که این دارو در موش‌ها، میمون‌ها و موش‌های صحرایی از سدخونی مغزی عبور می‌کند. علاوه بر این، از جفت جنین موش‌های صحرایی عبور می‌کند و در شیر موش‌های صحرایی شیرده وجود دارد. در انسانها، حجم ظاهری توزیع پرگابالین پس از مصرف خوراکی تقریباً 0.56 لیتر در کیلوگرم است. پرگابالین به پروتئین‌های پلاسما متصل نمی‌شود.
متابولیسم:
پرگالابین در انسانها دستخوش متابولیسم ناچیزی می‌شود. پس از دریافت یک دوز از پرگابالین نشان‌دار شده با رادیواکتیو تقریباً 98 درصد رادیواکتیویته بازیافت شده در ادرار پرگابالین بدون تغییر بود. مشتق آن-متیل پرگابالین، متابلیت اصلی پرگابالین موجود در ادرار است که 0.9 درصد دوز مصرفی می‌باشد. در مطالعات بالینی، هیچ نشانه‌ای از راسمیک شدن انانتیومر-S تا انانتیومر-R پرگابالین وجود ندارد.
دفع:
پرگابالین عمدتاً از طریق گردش خون سیستمیک از طریق دفع کلیوی به‌صورت داروی تغییر نیافته از بدن دفع می‌شود.
میانگین نیمه‌عمر دفع پرگابالین 6.3 ساعت است. کلیرانس پلاسمایی پرگابالین و کلیرانس کلیوی با کلیرانس کراتینین ارتباط مستقیم دارند (بخش 5-2 اختلال کلیوی).
تنظیم دوز مصرفی د بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی یا بیمارانی که دیالیز می‌شوند لازم و ضروری است (بخش 4-2، جدول 1).
خطی/غیرخطی:
فارماکوکینتیک های پرگابالین اگر در بازه دوز روزانه توصیه شده باشد خطی است. تغییرپذیری فارماکوکینتیک میان فردی پایین است (کمتر از 20 درصد). فارماکینتیک های دوز چندگانه از روی داده‌های تک دوز پیش‌بینی می‌شوند. بنابراین، هیچ نیازی به نظارت روتین بر غلظت پلاسمای پرگابالین وجود ندارد.
فارماکوکینتیک ها در بیماران خاص
جنسيت
آزمایشات بالینی نشان می‌دهند که جنسیت تأثیر بالینی معناداری بر روی غلظت پلاسمای پرگابالین ندارد.
اختلال کلیوی
کلیرانس پرگابالین با کلیرانس کراتینین ارتباط مستقیم دارد. علاوه بر این، پرگابالین از طریق همودیالیز به طور مؤثر از پلاسما حذف می‌شود (پس از ساعت درمان همودیالیزی، غلظت پرگابالین پلاسما تا حدود 50 درصد کاهش می‌یابد). از آنجا که دفع کلیوی مسیر اصلی دفع دارو است، کاهش میزان مصرف در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی و دوز مکمل پس از همودیالیز لازم و ضروری است (بخش 4-2، جدول 1).
اختلال کبدی
هیچ مطالعه فارماکوکینتیکی خاصی در بیماران مبتلا به نارسایی کبد انجام نشده است. از آنجا که پرگابالین دستخوش متابولیسم قابل توجهی نمی‌شود و غالباً به‌صورت داروی بدون تغییر در ادرار دفع می‌شود، نمی‌توان انتظار داشت که نارسایی کبد موجب تغییر معنادار غلظت پلاسمای پرگابالین شود.
سالمندان (بیش از 65 سال)
کلیرانس پرگابالین تمایل دارد با افزایش سن کاهش یابد. کاهش کلیرانس پرگابالین خوراکی با کاهش کلیرانس کراتینین مرتبط با افزایش سن سازگار است. ممکن است در بیمارانی که نارسایی کلیوی مرتبط با سن دارند نیاز به کاهش دوز پرگابالین باشد (بخش 4-2، جدول 1).
- نحوه مصرف لیریکا چگونه است؟
لیریکا را می‌توان همراه با یا بدون غذا مصرف کرد.
دردهای عصبی
درمان با پرگابالین را می‌توان با یک دوز 150 میلی‌گرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار می‌توان دوز را در یک بازه زمانی 3 تا 7 روزه تا 300 میلی‌گرم افزایش داد، و در صورت نیاز، می‌توان آن را پس از یک بازه زمانی 7 روزه دیگر حداکثر تا 600 میلی‌گرم افزایش داد.
صرع
درمان با پرگابالین را می‌توان با یک دوز 150 میلی‌گرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار می‌توان دوز را پس از یک هفته تا 300 میلی‌گرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر می‌توان به حداکثر دوز 600 میلی‌گرم در روز رسید.
اختلال اضطراب فراگیر
150 تا 600 میلی‌گرم در روز به‌صورت دو یا سه دوز منقسم. نیاز به درمان باید مرتباً بررسی شود.
درمان با پرگابالین را می‌توان با یک دوز 150 میلی‌گرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار می‌توان دوز را پس از یک هفته تا 300 میلی‌گرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر، می‌توان دوز را تا 50 میلی‌گرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر می‌توان به حداکثر دوز 600 میلی‌گرم در روز رسید.
قطع درمان با پرگابالین
طبق شیوه‌های بالینی فعلی، در صورتی که درمان با پرگابالین باید قطع شود، توصیه می‌شود این کار به تدریج و حداقل در عرض یک هفته صرف نظر از نشانه‌های درمانی انجام شود (بخش 4-8).
بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی
پرگابالین اساساً از طریق گردش خون سیستمیک با دفع کلیوی به‌صورت داروی بدون تغییر از بدن دفع می‌شود. از آنجا که کلیرانس پرگابالین با کلیرانس کراتینین ارتباط مستقیم دارد (بخش 5-2)، کاهش میزان مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی باید طبق کلیرانس کراتینین تنظیم شود.از طریق همودیالیز پرگابالین به طور مؤثر از پلاسما حذف می‌شود (50 درصد دارو ظرف 4 ساعت). برای بیماران همودیالیزی، دوز روزانه پرگابالین باید با توجه به عملکرد کلیه تنظیم شود. علاوه بر دوز روزانه، بلافاصله پس از هر درمان همودیالیزی 4 ساعته بیمار باید یک دوز مکمل نیز دریافت کند (جدول 1).
جدول 1: تنظیم میزان مصرف پرگابالین بر اساس عملکرد کلیه
| کلیرانس کراتینین (CLcr) (میلی‌لیتر در دقیقه) | * کل دوز روزانه پرگابالین | رژیم دوز | |
| دوز آغازی (میلی‌گرم در روز) | حداکثر دوز (میلی‌گرم در روز) | BID یا TID | |
≥60 |
150 | 600 | BID یا TID |
≥30-<60 |
75 | 300 | یک مرتبه در روز یا BID |
≥15-<30 |
25-50 | 150 | یک مرتبه در روز |
<15 |
25 | 75 | |
| دوز مکمل به دنبال همودیالیز (میلی‌گرم) | |||
| 25 | 100 | تک دوز+ | |
BID = دو دوز منقسم
* کل دوز روزانه (میلی‌گرم در روز) باید همان‌گونه که توسط رژیم دوز مصرفی نشان داده شده است تقسیم شود .
+ دوز مکمل یک تک دوز اضافی است.
بیماران مبتلا به نارسایی کبدی
برای بیماران مبتلا به نارسایی کبدی نیاز به تنظیم میزان مصرف دارو نیست (بخش 5-2).
کودکان و نوجوانان
لیریکا برای کودکان زیر 12 سال و نوجوانان (12-17 ساله) توصیه نمی‌شود، زیرا اطلاعات کافی در مورد بی‌خطر بودن و اثربخشی آن در این رده سنی وجود ندارد(بخش 5-3).
سالمندان (بالای 65 سال)
به دلیل کاهش عملکرد کلیه، ممکن است دوز پرگابالین بیماران سالمند کاهش یابد (بخش بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی).
محصولات مرتبط
مشاهده همه
توپیرامات 50mg قرص خوراکی
13,800 تومان
زونیساماید 100mg کپسول خوراکی
32,400 تومان
پریمیدون 125mg/5mL,250mL سوسپانسیون خوراکی
51,500 تومان
اکس کاربازپین 300mg قرص خوراکی
0 تومان
کلونازپام 2mg قرص خوراکی
17,300 تومان
اکس کاربازپین 600mg قرص خوراکی
300 تومان