هر دارو به موازات اثرات  درمانی مطلوب، ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود لیکن در صورت بروز هر کدام از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و   فورا پزشک خود را مطلع نمایید :  
عوارض جانبی معمولا پس از چند هفته از شروع درمان از بین می روند. توجه داشته باشید که بسیاری از اثرات می تواند ناشی از علائم بیماری باشند که پس از شروع درمان، بهبود خواهند یافت. 
عوارض غیر معمول: 
خونریزی غیر معمول شامل خونریزی های دستگاه گوارش 
عوارض نادر:
 تورم پوست، زبان، لب ها یا صورت یا اختلال در تنفس و بلع (واکنش های حساسیتی) 
تب بالا، آشفتگی، گیجی، لرزش و انقباضات ناگهانی ماهیچه ها که این علائم می توانند نشانه هایی از یک شرایط نادر به نام سندرم سروتونین باشند. 
 
عوارض با بروز نا مشخص:
 اشکال در دفع ادرار، تشنج، زردی پوست و زردی بخش سفید چشم که می توانند نشانه هایی از نارسایی کبدی باشند، ضربان قلب سریع یا نا منظم و غش که می توانند نشانه هایی از یک شرایط تهدید کننده ی زندگی به نام tolsade de points باشد، تفکرات آسیب به خود یا خودکشی. 
عوارض زیر در برخی افراد گزارش شده است. 
عوارض بسیار معمول: 
احساس بیماری (تهوع)، سر درد
عوارض معمول: 
گرفتگی یا آبریزش بینی (سینوزیت)، کاهش یا افزایش اشتها، اضطراب، بی قراری، رویاهای غیر طبیعی، اشکال در به خواب رفتن، احساس خواب آلودگی، سرگیجه، خمیازه، لرزش، سوزن سوزن شدن پوست، اسهال، یبوست، استفراغ، خشکی دهان، افزایش تعریق، درد در عضلات و مفاصل، اختلالات مقاربتی، خستگی، تب، افزایش وزن.
عوارض غیر معمول: 
بثورات جلدی (کهیر)، راش، خارش، ساییدن دندان ها به هم، آشفتگی، عصبانیت، حملات اضطراب و ترس، گیجی، خواب آشفته، اختلال در حس چشایی، غش (سنکوپ)، بزرگ شدن مردمک چشم (میدریازیس)، اختلال بینایی، زنگ زدن گوش (وز وز گوش)، از دست دادن موها، خونریزی های مفرط در دوران قاعدگی، دوره های قاعدگی نا منظم، کاهش وزن، افزایش ضربان قلب، تورم دست ها و پاها، خونریزی بینی. 
عوارض نادر: 
توهم، بی هویتی، پرخاشگری و کاهش ضربان قلب
عوارض با بروز نامشخص: 
کاهش سطح سدیم در خون (علائم آن شامل احساس بیماری همراه با ضعف عضلات یا گیجی) سرگیجه هنگام بلند شدن به علت افت فشار خون (افت فشار خون وضعیتی)، عملکرد غیر طبیعی کبد (افزایش میزان آنزیم های کبدی در خون)، اختلالات حرکتی (حرکات غیر ارادی عضلات)، نعوظ دردناک، نشانه های افزایش خونریزی برای مثال از پوست و غشاء مخاط، تورم ناگهانی پوست یا مخاط، افزایش میزان دفع ادرار، برقراری جریان شیر در زنان غیر شیرده و مردان، مانیا، افزایش خطر شکستگی استخوان، تغییر در ضربان قلب.  
برخی از عوارض جانبی در داروهایی که عملکرد مشابهی با اس سیتالوپرام دارند مشاهده شده است که شامل: 
بی قراری حرکتی (آکاتیزی) 
کاهش اشتها 
 

راهنمایی های عمومی
1- در صورت وجود سابقه حساسیت به اس سیتالوپرام یا هریک از اجزای تشکیل دهنده آن پزشک را مطلع سازید.
2- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید و قبل از خواب به یاد آوردید، به محض به یاد آوردن مصرف کنید ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد ، از مصرف این نوبت خودداری کنید و برنامه معمول دارویی خود را ادامه دهید و مقدار مصرف را نیز  دو برابر نکنید .  
3- اس سیتالوپرام به طور معمول نباید برای کودکان و افراد زیر 18 سال مورد استفاده قرار گیرد. همچنین باید توجه داشت که افراد زیر 18 سال در صورت مصرف این دسته از دارو ها  بیشتر در معرض عوارض جانبی مانند افکار خود کشی و ستیزه گری قرار دارند. در صورت تجویز این دارو برای افراد زیر 18 سال و بروز علائم یا بدتر شدن آن ها حتما پزشک را مطلع کنید. 
4- میزان دوز مصرفی دارو را بدون مشورت با پزشک تغییر ندهید. 
5- مصرف دارو را تا زمانی که پزشک تجویز نموده است ادامه دهید. در صورتی که مصرف دارو را قبل از اتمام دوره ی درمان قطع کنید ممکن است علائم بیماری دوباره باز گردد. 
6- پس از تکمیل دوره ی درمان معمولا توصیه می شود که دوز دارو در طی چند هفته و به آهستگی کاهش پیدا کند. 
7- علائم تاثیر دارو وبهبود ممکن است چند هفته پس از شروع مصرف دارو، مشخص شود. مصرف دارو را حتی اگر احساس پیشرفت در درمان را ندارید، ادامه دهید.
8- در صورت قطع دارو، بخصوص به صورت ناگهانی، ممکن است دچار علائم سندرم قطع شوید. که این علائم معمولا پس از قطع دارو اتفاق می افتد و شدت آن زمانی بالاتر است که دارو به مدت طولانی یا با دوز های بالا مصرف شده و یا دوز دارو به سرعت، کم شده باشد. در بیشتر افراد، علائم در حد ملایم بوده و طی دو هفته از بین می رود ولی در برخی دیگر این علائم شدید بوده و ممکن است 2 یا 3 ماه و حتی بیشتر طول بکشد. در چنین مواردی با پزشک خود مشورت کنید. پزشک ممکن است دارو را مجددا تجویز کرده و آن را با سرعت کمتر قطع کند. 
- علائم سندرم قطع شامل: احساس سرگیجه، درد و سوزن سوزن شدن، اختلالات خواب، اضطراب، سر درد و احساس بیماری (تهوع)، عرق شبانه، احساس بی قراری یا آشفتگی، لرزش، احساس گیجی، حساس شدن، اسهال، اختلالات بینایی، تپش قلب زیاد. 
9- تا زمانی که چگونگی اثر دارو روی شما مشخص نشده است از رانندگی و کار با ماشین الات صنعتی خودداری نمایید. 
مصرف در دوران بارداری و شیردهی 
بارداری:
در صورت بارداری یا تصمیم به بارداری قبل از شروع مصرف دارو حتما پزشک خود را مطلع سازید. این دارو نباید در دوران بارداری مصرف شود. مگر اینکه میزان ضرر و فایده مصرف آن توسط پزشک بررسی شود. 
*در صورت مصرف اس سیتالوپرام در سه ماهه ی آخر بارداری عوارض زیر ممکن است در نوزاد مشاهده شود: 
مشکلات تنفسی، پوست آبی رنگ، غش، تغییر دمای بدن، مشکلات تغذیه ای، استفراغ، قند خون پایین، عضلات سفت یا شل، رفلکس های مشخص، لرزش، عصبانیت، کج خلقی، بی حالی، گریه مداوم، بی خوابی و مشکلات حین خواب.
در صورتی که هر یک از علائم عنوان شده در نوزاد بروز کرد، سریعا به پزشک اطلاع دهید. 
در صورت مصرف اس سیتالوپرام در دوران بارداری نباید آن را به صورت ناگهانی قطع کنید. 
 
شیردهی:
انتظار می رود که اس سیتالوپرام در شیر ترشح شود. بنابراین این دارو نباید در دوران شیردهی مصرف شود. 
موارد احتیاط
1- در موارد زیر از مصرف دارو  خودداری کنید:
- در صورت حساسیت به اس سیتالوپرام یا هر یک از اجزای تشکیل دهنده آن 
- در صورت مصرف داروهای دسته مهار کننده ی مونوآمین اکسیداز(MAO Inhibits)  شامل : سلژیلین، موکلوبماید و سایر دارو ها مانند لینزولید 
- در صورت داشتن ضربان قلب غیر طبیعی به صورت دوره ای یا از زمان تولد 
- در صورت مصرف دارو برای درمان اختلالات ضربان قلب یا مصرف داروهایی که روی ضربان قلب اثر می گذارند. مانند آنتی آرتیمی های کلاس IA و III، ضد سایکوزها (مشتقات فنوتیازین ها، پیموزاید و هالوپریدول)، ضد افسردگی های سه حلقه ای، برخی از ترکیبات ضد باکتری (اسپارفلوکساسین، موکسی فلوکساسین، اریترومایسین به صورت تزریق وریدی، پنتامیدین، داروهای ضد مالاریا مخصوصا هالوفانترین، برخی از آنتی هیستامین ها (آستمیزول، میزولاستین) 
2- در موارد زیر حتما با پزشک خود مشورت کنید: 
- در صورت داشتن صرع، در مواردی که طی درمان با اس سیتالوپرام تشنج اتفاق افتاده یا توالی بروز تشنج افزایش یافته است، مصرف اس سیتالوپرام باید قطع شود. 
- در صورت داشتن نارسایی کلیوی و کبدی (ممکن است پزشک دوز دارو را تنظیم نماید). 
- در صورت داشتن دیابت، درمان با اس سیتالوپرام ممکن است میزان کنترل قند خون را تغییر داده و  مقدار انسولین یا داروهای کاهنده قند خون خوراکی نیاز به تنظیم داشته باشد. 
- در صورت پایین بودن سطح سدیم خون 
- در صورتی که به راحتی کبودی و خونریزی در بدن شما اتفاق می افتد. 
- در صورت درمان با الکتروشوک 
- در صورت داشتن بیماری قلبی کرونری 
- در صورت داشتن مشکلات قلبی یا سابقه آن و یا حمله قلبی که به تازگی اتفاق افتاده باشد. 
- در صورت داشتن ضربان قلب پایین در حین استراحت یا اطلاع از کمبود نمک های خون، به دلیل تهوع و اسهال طولانی مدت یا مصرف داروهای دیورتیک 
- در صورت وجود ضربان قلب سریع یا نا منظم، غش، سقوط و سرگیجه هنگام بلند شدن که ممکن است حاکی از عملکرد غیر طبیعی ضربان قلب باشد. 
- در صورت داشتن بیماری های چشمی یا سابقه آن مانند گلوکوم 
3- در صورت مصرف داروهای زیر با پزشک یا داروساز مشورت کنید: 
-  مهارکننده های مونوآمین اکسیداز غیر اختصاصی شامل: فنلزین، ایپرانیازید، ایزوکربوکسازید، نیالامید، ترانیل سیپرومین. در صورت مصرف هر یک از داروهای ذکر شده باید 14 روز تا شروع مصرف اس سیتالوپرام فاصله ایجاد کنید. در صورت قطع مصرف اس سیتالوپرام باید 7 روز صبر کرده و سپس مصرف داروهای ذکر شده را شروع کنید. 
- لیتیم، تریپتوفان، ایمی پرامین، دزیپرامین، سوماتریپتان و داروهای مشابه آن، ترامادول، سایمتیدین، لانسوپرازول، امپرازول، فلووکسامین، تیکلوپیدین، عصاره ی علف چای(St. john's wort)، استیل سالسیلیک اسید (آسپرین) و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، وارفارین، دی پریدامول، فن پروکامون، مفلوکین، بوپروپیون، داروهای نورولپتیک و ضد افسردگی ها (ضد افسردگی های سه حلقه ای و مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین)، فلکاینید، پروپافنون، متوپرولول، کلومیپرامین، نورتریپتیلین، ریسپریدون، تیوریدازین، هالوپریدول و داروهایی که موجب کاهش سطح خونی پتاسیم و منیزیم می شوند. 

شرایط نگهداری
1-  دور از دید و دسترس کودکان نگهداری نمایید.
2-  دور از نور، رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.
3- از مصرف و نگهداری داروی تاریخ گذشته خودداری کنید.
 
شکل و عرضه دارو
این دارو به صورت قرص روکش دار خط دار10 میلی گرمی در شرکت داروسازی تهران دارو تولید و عرضه می گردد. 
.

مقدار و نحوه مصرف
مقادیر ذکر شده در ذیل مقدار متوسط مصرف است و مقدار دقیق را پزشک تعیین می کند: 
بزرگسالان 
         افسردگی: 
مقدار معمول توصیه شده 10 میلی گرم اس سیتالوپرام در روز می باشد که می تواند توسط پزشک تا حداکثر 20 میلی گرم در یک روز افزایش پیدا کند. 
 اختلال هراس : 
مقدار دارو در هفته ی اول شروع درمان 5 میلی گرم اس سیتالوپرام در روز می باشد که سپس می تواند تا 10 میلی گرم در روز افزایش پیدا کند. میزان مصرف دارو می تواند پس از آن توسط پزشک تا حداکثر 20 میلی گرم در روز افزایش یابد. 
اختلال اضطراب از جامعه: 
مقدار متوسط درمان 10 میلی گرم اس سیتالوپرام در روز می باشد. پزشک بسته به نوع پاسخ دهی بیمار به دارو می تواند میزان مصرف دارو را تا 5 میلی گرم در روز کاهش و یا تا حداکثر 20 میلی گرم در روز افزایش دهد. 
اختلال اضطراب عمومی: 
مقدار متوسط درمان 10 میلی گرم اس سیتالوپرام در روز می باشد. دوز دارو می تواند توسط پزشک تا حداکثر 20 میلی گرم در روز افزایش پیدا کند. 
اختلال وسواس: 
مقدار متوسط درمان 10 میلی گرم اس سیتالوپرام در روز می باشد. دوز دارو می تواند توسط پزشک تا حداکثر 20 میلی گرم در روز افزایش پیدا کند. 
 
 
بیماران سالمند (بالای 65 سال) : 
دوز پیشنهادی برای شروع درمان 5 میلی گرم یک بار در روز می باشد که توسط پزشک ممکن است تا 10 میلی گرم در روز افزایش پیدا کند. 
- این دارو می تواند همراه با غذا یا بدون غذا مصرف شود. 
- دارو را همراه با آب ببلعید و با توجه به تلخ بودن دارو آن را نجوید. 
- در صورت نیاز می توانید دارو را از وسط به دو بخش تقسیم کنید.